Bird

“Every musician I know hated Bird, […] the film was so dark you couldn’t see a damn thing. … On all fronts, Bird just rang false,” zo schreef Spike Lee. Hij moet echter een van de weinigen zijn geweest die Clint Eastwoods 1988 biopic over Charlie “Bird” Parker, de legendarische jazz alt-saxofonist die een revolutie in de jazzmuziek betekende, niet kon smaken. De film werd namelijk positief onthaald, met gerenommeerde filmprijzen als gevolg, waaronder een Oscar, een Golden Globe en de prijs voor beste acteur in Cannes. De film is hypnotiserend, donker en probeert - met succes - elk cliché van de zelfdestructieve kunstenaar/artiest (die Charlie Parker écht was) uit de weg te gaan.

Eastwoods persoonlijke liefde voor de jazz en “Bird” spatten van het scherm en het fantastische geluidswerk van Lennie Niehaus maakt van Parkers geniale improvisatiewerk een haast revolutionaire luister- en kijkervaring.

De film wordt ingeleid door Reuben Martens (Ugent).