Germania anno zero

Samen met Roma, città aperta (1945) en Paisà (1946) vormt Germania anno zero (1948) het sluitstuk van wat Rossellini’s ‘oorlogstrilogie’ wordt genoemd. Dit schrijnende portret van een naoorlogs Berlijn toont de overlevingsstrijd van het verweesde jongetje Edmund die, verloren tussen het puin, steelt en honger lijdt. Gecorrumpeerd door het nazisme vermoordt Edmund zijn zieke vader waarop hij tot inkeer komt en op een dramatische wijze zelfmoord pleegt.

Rossellini filmde op locatie in het tot puin herleide Berlijn om een waarachtig beeld te schetsen van de chaos en vervreemding die de getraumatiseerde bevolking toen beheersten. Germania anno zero toont een getormenteerde maatschappij die de rotte vruchten van het fascisme plukt. Langzaam verdwijnen menselijkheid en moraliteit in een grimmig schouwspel waar schijnbaar geen plek meer is voor mededogen. Het desolate karakter van een naoorlogs Duitsland wordt duidelijk onderstreept door een experimentele partituur en documentaire-esthetiek. Let vooral op de slotsequentie, waarin Edmund door een verwoest Berlijn doolt. Een parel uit de Italiaanse neorealistische cinema.

Deze film wordt voorgesteld door Film-Plateau en ingeleid door Lisa Colpaert (UGent).