James Ensor en Film

Henri Storck creëert in de vroege jaren 1930 verscheidene films in en over de Belgische badstad Oostende. De opzet van zijn Idylle à la plage (1931, 35’, Blu-ray) is eenvoudig. Het landschap van de Noordzee wordt overspoeld door regen. Twee jonge mensen zoeken beschutting onder een badkar en glimlachen naar elkaar. Als de zon terug is krijgen het strand en de zee een plaats in hun liefdesspel. De thematieken van poëzie, begeerte, wet en overtreding tegen een achtergrond van antimilitarisme maken van Idylle à la plage een perfect voorbeeld van de filmkunst die dierbaar was aan Breton en de surrealisten. Naast James Ensor figureren in deze film ook de kunstenaars Félix Labisse, Léon Spilliaert, Carol Deutsch en Alfred Courmes.

Kort na de Tweede Wereldoorlog ontmoet de Belgische etnoloog en cineast Luc de Heusch de kunstenaar James Ensor in zijn huis te Oostende. In 1990 maakt de Heusch Je suis fou, je suis sot, je suis méchant (1990, 55’, HD file), een film over Ensors oeuvre en zijn persoonlijkheid, opgevat als een postuum zelfportret. Oude postkaarten van Oostende en historische foto’s van opspattende golven en wandelaars langs de dijk lopen naadloos over in Ensors schilderijen en schetsen. De Heusch alludeert ook uitvoerig naar door Ensor geschreven teksten en herinterpreteert beelden van eerder aan Ensor gewijde kunstfilms zoals Strocks Idylle à la plage (1931) en La Joie de revivre (1947) en Masques et visages de James Ensor (1952) van Paul Haesaerts.

Met live ondertiteling van Kelly Degrez.

De films worden ingeleid door Joséphine Vandekerckhove.