Mamma Roma (1962)

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in Roma, città aperta (1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In Mama Roma verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van post-oorlogs Rome.

Magnani speelt hier een sekswerker die ‘s nachts de door bouwprojecten geplaagde straten van de metropool bewandelt. Op zoek naar een beter leven voor haar zoon probeert ze een andere job te vinden, maar botst steeds opnieuw op vooroordelen en weerstand van de conservatieve Italiaanse samenleving. Rome wordt hier weergegeven als een troosteloze plaats die tussen een ruïne en een pretpark schippert. In lijn met zijn politieke en thematische interesses, presenteert Pasolini hier een lappendeken aan verloren zielen, die strijden voor hun overleving in een met beton overdekte woestenij.

Deze film wordt ingeleid door dichterscollectief Auw La.