Muriel’s Wedding

Iets meer dan 25 jaar geleden werd een heldin geboren. Zij heette Muriel.

Het waren tijden waarin de romantische komedie groot was en zo werd ook het Australische Muriel’s Wedding, net als P.J. Hogans opvolger My Best Friend’s Wedding, in de markt gezet. Het gaat hier dan ook om een vrouw die haar prins op het witte paard wil vinden om dan pas vervolledigd te zijn. Echter, meer dan een romcom is Muriel’s Wedding een film over wat voorbij dat verlangen kan liggen.

Heel wat verlangens drukken alvast op Muriel (gespeeld door Toni Collette in haar doorbraakrol). Haar vader wil haar boetseren naar de succesvolle burger die hij zelf denkt te zijn. Haar leeghangende broers en zussen noemen haar een hopeloos geval. Haar vriendinnen hopen zich op een dag niet meer te schamen voor Muriels vreemde aanwezigheid. Het enige wat Muriel weerhoudt om te breken is ABBA. De opzwepende pop verheft haar leven in deze Ken-Loach-in-the-outback-setting. Dat, en het idee van een man in haar leven. Hoe die uiteindelijke trouw uit de titel eruit ziet, is ondergeschikt aan wat Muriel effectief verheft.

Wanneer Rhonda (Rachel Griffiths) in Muriels leven verschijnt, blaast immers een nieuwe wind het vuur van een ander soort verlangen aan. Nieuwe vormen van vriendschap, intimiteit, eerlijkheid en vrijheid introduceren zich. In die zin is Muriel’s Wedding minder een romcom als wel een liefdevolle en hilarische doorlichting van het zelfbedrog van een romcom-personage.