El Sol del Membrillo (1992)

Madrid anno 1990. Bij het aanbreken van de herfst schijnt de zon slechts een tweetal uur op de kweepeer in de tuin van de Spaanse kunstenaar Antonio López Garcia. Naar jaarlijkse traditie probeert de schilder het majestueuze licht te vangen dat neerstrijkt op zijn kweepeerboom, een boom met een donker gebladerte en goudkleurige vruchten, die hij zelf ooit plantte nabij zijn schildersatelier. Het schilderproces wordt langzaam en nauwgezet vastgelegd door de bevriende filmmaker Víctor Erice met de hulp van cinematograaf José Luis López-Linares. De analogieën tussen de beide kunstdisciplines – schilderen en filmen – komen helder aan het licht.

Intussen verstrijkt de tijd. In december zijn de kweeperen te vervormd geraakt om nog model te kunnen staan, dus de schilder is gedwongen zijn werk te staken. Het heroïsche gevecht dat het uiterste vergt van het vakmanschap van zowel cineast als schilder, is ook een gevecht tegen het verglijden van de tijd. Victor Erice’s kunstdocumentaire El Sol del Membrillo is een poëtisch eerbetoon aan de kracht van observatie en de transformerende aard van kunst.

Deze film wordt ingeleid door docent kunstwetenschappen Steven Jacobs.