Emma Mae (1976)

Na het overlijden van haar moeder verkast de jonge Emma Mae van het rurale Mississippi naar metropool Los Angeles om te gaan wonen bij haar tante. Behalve de cultuurshock dient de schijnbaar naïeve tiener ook bedrieglijke liefde, criminaliteit en racisme te overleven. Emma Mae is de tweede van maar liefst drie langspeelfilms die Jamaa Fanaka schreef, produceerde en regisseerde tijdens zijn filmstudies aan de befaamde UCLA, de Universiteit van Californië in Los Angeles. In neo-realistische traditie draaide hij dit emancipatorische verhaal uit de zwarte arbeidersklasse volledig op locatie met voornamelijk nietprofessionele acteurs.

Fanaka creëerde met de film een van de eerste baanbrekende werken uit de zogenoemde L.A. Rebellion, een groep Afrikaanse en Afro-Amerikaanse filmmakers. In tegenstelling tot radicalere generatiegenoten als Charles Burnett en Haile Gerima hanteerde de uiterst vindingrijke student vurig de door hen verachte filmtaal van Hollywood. Zoals zijn onafhankelijke gevangenisprent én kassucces Penitentiary (1979) is Emma Mae een unieke kruisbestuiving tussen klassiek en subversief. Bestempeld als ‘Blaxploitation’, deels vanwege hun commerciële uitstraling, blijven Fanaka’s explosieve langspelers onterecht vergeten en genegeerd.

Deze film wordt ingeleid door Tim Maerschand, actief bij verschillende Gentse filmcollectieven zoals Cine Rio, Kuleshov en Kuru.