Long Day’s Journey Into Night (2018)

Geplaagd door herinneringen aan zijn verloren geliefde, keert eenzaat Luo terug naar zijn geboortestad. Daar geraakt hij al snel verloren in een labyrint van het verleden waar oude wonden stinken en de geesten van zijn jongensjaren hem achternazitten. Bi Gan volgt zijn metafysische ontdekkingstocht Kaili Blues (2015) op met deze sfeervolle afdaling in het schimmenrijk der verlangens. De conventies van de film noir combinerend met een hypnotische filmtaal, voelt Long Day’s Journey als een zwoele koortsdroom uit dewelke er niet te ontwaken valt.

Hoewel Bi Gan zichzelf met zijn debuutfilm reeds als meester van de long take op de kaart kon zetten, perfectioneert hij hier deze cinematografische stijl tot poëtische hoogtepunten. Huzarenstuk van dienst is de 59 minuten durende shot die de kijker laat duizelen in het onderbewuste van het hoofdpersonage. Deze one take vindt bovendien volledig in 3-D plaats, waardoor de kijker doorheen de hele sequentie een 3-D bril moet aanhouden. Het resultaat is een atmosferische ode aan de nacht die nog lang blijft nagalmen.