Querelle

Als beeldenstormer en bastaardzoon van de Neue Kino filmstroming was Fassbinder nimmer een regisseur die rellen uit de weg ging of zich door moeilijke thematieken liet ontmoedigen. Integendeel, een speelse zucht naar controverse tekende de relatief korte doch uitermate productieve carrière van deze cinefiele schenenschopper. Querelle geldt als de zwanenzang van een begeesterd politiek filmmaker en als het hoogtepunt van diens provocatiepogingen.

In de regisseur zijn laatste film - hij bezweek voor de première aan een overdosis barbituraten - wordt Jean Genets schandaalroman uit 1947 op hartstochtelijke wijze tot leven gebracht. Met de hulp van een hyper-expressionistisch kleurenpallet, een hoop expliciet naakt en enkele van de meest voortreffelijke acteurs uit de Europese kunstfilm, subverteert Fassbinder stijlvoller dan ooit burgerlijke standaarden van seksualiteit en ethiek.

Het resultaat is een lustige koortsdroom die zwelt, zindert en verbeten agressie ademt. Fassbinder maakte de golf van kritiek en ontzetting die de film teweegbracht jammer genoeg niet meer mee, maar had zich hier zonder twijfel kostelijk mee vermaakt.

Deze film wordt ingeleid door een afgevaardigde van Kinoautomat.