Stories We Tell

Kunnen we onze herinneringen vertrouwen? Welke verhalen vertellen we wanneer de waarheid ons ontglipt? Welke beelden schieten over wanneer een geliefde sterft?

De Canadese actrice-regisseuse Sarah Polley start haar documentaire met de vraag wie haar moeder was. De vrouw, die overleed toen Sarah elf was, liet haar familie achter met een gapend gat van verdriet, liefde en geheimen. Evenveel medespeler, observator en detective tracht Polley antwoorden te krijgen van haar familieleden. Die antwoorden lijken elkaar tegen te spreken, ze gaan gepaard met eigen invullingen en misschien zelfs fantasieën. Hoe beïnvloedt het heden het verleden? In welke mate creëren familieleden samen een familie-mythologie?

Spelend met de grenzen van de traditionele documentaire door een specifiek gebruik van archiefmateriaal, danst de regisseuse sierlijk om de centrale vraag heen. “Sarah Polley has transformed the secrets and lies of her own life into glowing artistic truth.” (Time)

Dit is een vertoning in het kader van themamaand FRICTIE, een focus op de ficties van de realiteit.