Futura (2021)

Pierro Marcello, Francesco Munzi en Alice Rohrwacher, bekend om hun gevoelige doch politiek urgente cinema, reizen tijdens de opkomst van de coronacrisis door Italië, om met een open blik te luisteren naar wat tieners vandaag de dag te zeggen hebben. Deze simpele opzet mondde uit in een portret van Italië door de ogen van adolescenten. Verscheurd tussen de kansen die hen omringen, navigeren ze wankel door hun dromen en angsten. Over hun woorden struikelend nemen de jongeren allemaal verschillende politieke posities in, met uitzondering van de liberale middenklasse. De film geeft stem aan pubers die zich te vaak genegeerd voelen, in een wereld die maar al te langzaam verandert.

Alhoewel de film blootlegt dat er veel obstakels zijn te overkomen om de toekomst te bereiken, geven de intelligentie en vooruitziende blik van deze tieners een vorm van hoop. Gedraaid op 16mm, dat het kijken naar de toekomst direct belaadt met een nostalgisch gevoel, is de film tevens een bevestiging van de duurzaamheid van een filmmakerschap dat gebaseerd is op nieuwsgierigheid en het idee dat mensen voor zichzelf kunnen spreken.