I’ve Heard the Mermaids Singing (1987)

De verlegen, onhandige en kan-het-niet-helpen-grappige Polly krijgt op 31-jarige leeftijd voor het eerst een vaste baan als secretaresse in een kunstgalerij. Deze ervaring deelt ze vanuit een VHS-kader, waarmee ze zichzelf filmt en commentaar geeft op de kunstwereld, waar ze nu deel van is. Polly, die zichzelf ‘organisatorisch verzwakt’ noemt, is graag alleen (wat makkelijk gaat als je geen vrienden hebt) en fietst rond om haar fotografie hobby te beoefenen.

Op een dag raapt ze genoeg moed bij elkaar om haar foto’s anoniem op te sturen naar de kunstgalerij waar ze werkt. Haar baas Mary vindt de foto’s echter maar niks en veegt ze aan de kant, niet wetende dat ze van Polly zijn. Polly valt in het diepe dal dat afwijzing kan veroorzaken en weet daar pas uit te klimmen wanneer Mary’s knipperlicht-ex-geliefde Gabrielle één van Polly’s foto’s opmerkt. Door Polly aan de hand genomen, bezoeken we de meest magische plekken in de prachtige wereld die bewoond wordt door mensen die onopgemerkt door anderen hun leven leiden. I’ve Heard the Mermaids Singing is Patricia Rozema’s regiedebuut en werd onthaald met een zes-minuten-durende staande ovatie in Cannes.