The Company of Strangers (1990)

Wanneer een bus met zeven oudere vrouwen en hun 27-jarige reisleider wegens motorpech op een verlaten boerderij in de buurt van Quebec strandt, zit er niets anders op dan elkaar te vermaken met hun levensverhalen. Met behulp van hun herinneringen, gevoel voor humor, en uiteindelijk wat geroosterde kikkerbilletjesn toveren de vrouwen hun crisis om tot een magische tijd vol vriendschap en verbinding.

Dit losse plot wordt naar een hoger niveau getild door de mix van documentaire en fictie. Met een basisschets van het verhaal, kregen de amateuracteurs de vrijheid om hun dialoog te improviseren en af te komen met hun eigen levensverhalen. Ze praten over de liefde, het leven en de dood, en een slechthorende vrouw realiseert zich dat ze nooit meer zal horen hoe de vogels fluiten. The Company of Strangers is geen film over oude mensen, maar een film over hoe het is om oud te zijn. Met de warmte van een anderhalf uur-durende kop kamillethee, is de film bovenal een pleidooi om je niet te laten afschrikken door de eindigheid van het leven.