The Long Day Closes (1992)

Begin oktober overleed filmmaker Terence Davies abrupt na een korte ziekte. Decennialang timmerde de Britse grootmeester een klein œuvre aaneen waarin hij zowel literaire klassiekers als zijn eigen biografie vorm gaf. Met het autobiografische The Long Day Closes keert hij terug naar waar hij eerder eindigde met Distant Voices, Still Lives (1988): binnenskamers in het Liverpool van de jaren vijftig, onder moeders warme vleugels, tijdens de gelukzalige gouden jaren net na de dood van zijn tirannieke vader en voor het vertrek naar een staalharde katholieke kostschool.

De eenzame Bud observeert zijn oudere broers en zussen terwijl die de hoogdagen van de fifties beleven op en rond de arbeiderswijken van de grote stad; zelf trekt hij erop uit in rokerige bioscopen, waar hij zijn liefde voor cinema ontdekt. Lyrisch, omhullend en diepgravend in de eenvoud van de dingen legt Davies de essentie van een klein leven vast en sluit daarmee de verfilming van zijn persoonlijk verleden definitief af. Een ideale kennismaking met de filmmaker op een koude zondagnamiddag als deze.

Deze film wordt ingeleid door docent mediastudies Wiebe Copman.